Bid met ons

Inleiding

Het gebed is belangrijk. Het is spreken met God. Je kunt Hem al je zorgen en vreugden toevertrouwen. Je kunt Hem loven en prijzen, Hem danken voor wat we gekregen hebben, Hem danken omdat Hij God is…

In Medjugorje zegt Maria tot ons: “bid, bid, bid…” We moeten proberen heel onze dag in gebed te zijn, met andere woorden, proberen om heel de dag verbonden te zijn met de Drie-ene God, de relatie met God verdiepen en versterken, ook in de dagelijkse bezigheden. Toch is het goed om tijd vrij te maken voor onze Schepper en onze drukke agenda eventjes te laten voor wat het is.

Maar hoe kunnen we bidden? Er zijn vele vormen van gebed en alle vormen zijn belangrijk (zoals de H.Mis, de eucharistische Aanbidding van het H.Sacrament, de rozenkrans, de getijden, stil gebed, lofprijzing,…) Hier zullen we verder over de rozenkrans spreken.

De rozenkrans

De rozenkrans wordt ook wel het “getijdengebed van de kleinen” genoemd. Het is een gebed dat iedereen kan bidden, zelfs de meest eenvoudigen onder ons. Jezus zegt immers: “word zoals een kind” en ook “zalig de eenvoudigen van hart, want zij zullen God zien.”

Het is ook het gebed dat we om het even waar kunnen bidden: in de wachtzaal van de dokter, op de bus, op weg naar het werk of naar school, in de auto, …

Maria zegt ons dat de rozenkrans een sterk wapen is tegen de duivel. Het is het krachtigste gebed! We kunnen er zelfs oorlogen mee voorkomen. We beseffen dit nog te weinig. De gezinnen die samen bidden, houden stand. Ook zijn we meer gewapend tegen kwade neigingen in ons hart, tegen zonden,.. tegenover de medemens, tegenover God, tegenover onszelf. We kunnen er gemakkelijker tegen strijden, want gebed en vasten helpen ons om beter en helderder te kunnen onderscheiden wat goed en kwaad is, wat dus van God komt en wat niet…

Maria vraagt ons ook te bidden met het hart. Ze vraagt ons om ons hart en ons leven opnieuw tot God te richten doorheen het gebed. Dit geeft ons telkens weer zin aan ons leven. Zo wordt de vereniging met God dieper en intenser en zullen we stralen als bloemen in de zon en die liefdesstralen kunnen doorgeven aan onze medemensen, tot eer en glorie van God!

Bidden met het hart betekent dat we bidden uit liefde, dat we graag bidden, dat we verlangen naar de ontmoeting met de Heer, niet omdat het verplicht is, of uit gewoonte. Het is geen aframmeling, maar een gesprek met Maria, met God, van hart tot hart. Daarom bidden we het op een rustig tempo om beter te kunnen bidden.

Zo kunnen we de rozenkrans vergelijken met een krans vol rozen. Elk weesgegroetje dat we met het hart bidden, bieden we aan aan onze Hemelse Moeder, die heel blij is met die bloemen (zoals elke moeder). Het zijn rozen die nooit verwelken!

De rozenkrans heeft een herhalend karakter. We herhalen telkens de gebeden. Het wordt als ademhalen, wat noodzakelijk is om te leven. Onze ziel leeft ook pas als we de band met God in ere houden door het gebed.

Door het gebed kunnen er wonderen gebeuren in ons leven. Maria helpt ons en spreekt voor Haar kinderen ten beste bij de Vader. Het is heel zinvol om vóór het bidden van de rozenkrans, of ook tijdens, een aantal intenties te verwoorden (luidop of in stilte). Zo vragen we nederig om hulp aan Maria voor de mensen rondom ons, voor de mensen die lijden, voor hen die ons gebed gevraagd hebben, voor de bekering van de zondaars, voor de vrede in de wereld, in ons eigen hart, voor de gezinnen, voor de jongeren opdat ze hun weg mogen vinden in het leven, voor de stervenden opdat ze mogen kiezen voor God, voor de zielen in het vagevuur, voor de huwelijken in crisis, voor de kerk, voor de intenties van Maria,… Samen met alle engelen en heiligen bidden we voor hen.

Het is belangrijk dat we traag bidden, gemeend, met overtuiging en vol verlangen. Zo kunnen we beter en intenser de mysteries overwegen. De gehele rozenkrans bevat 3 mysteries, en later is er door paus Johannes Paulus II een vierde aan toegevoegd. Deze mysteries handelen over het leven van Jezus. De blijde mysteries gaan over de kindertijd van Jezus, de droevige mysteries handelen over het lijden en de dood van Jezus, de glorierijke mysteries over de verrijzenis van de Heer en Zijn verheerlijking en de mysteries van het licht over de gebeurtenissen in het leven van Jezus die een hoopvol licht werpen op ons eigen leven.

Op die manier kunnen we aan de hand van Maria wandelen door het landschap van het evangelie en zo hebben we het hele leven van Jezus kunnen beschouwen. De rozenkrans bidden is samen met Maria de schoonheid van het gelaat van Christus aanschouwen. (Dit rozenkransgebed werd vroeger vaak gebeden door eenvoudige mensen en lekenbroeders die niet konden lezen. Zo was het voor hen toch mogelijk om het evangelie te leren kennen en te mediteren.)

Bij elke mysterie is er een ‘vrucht’ aan verbonden. Dit is bedoeld om het mysterie beter te kunnen overwegen en ook als leidraad voor ons eigen leven. Zo kunnen we nagaan hoe het in ons leven gaat, waaraan we kunnen werken voor onszelf. We kunnen bijvoorbeeld het voornemen hebben om deze dag speciaal te letten op de nederigheid, in alle mogelijke situaties. Zo is de rozenkrans een mogelijkheid om de dag intens te beleven, verbonden met de Heer en zo innerlijk te groeien in Hem op weg naar heiligheid. De medemensen en de situaties zijn als “oefeningen” om dit gebed toe te passen.

Bij de mysteries van het Licht zijn er nog geen “officiële vruchten” bij geplaatst. Toch kunnen we er zelf bij bidden, spontaan. Ook kunnen de vruchten van de andere mysteries soms verschillen. Het belangrijkste is dat we de liefdesband met Christus versterken doorheen de helpende hand van Maria. Voor ons is dit een blijvende opdracht: “aan de vruchten kent men de boom”.

Hier volgt een overzicht van de mysteries met de vruchten met daarbij een poging tot overweging naar het eigen leven toe. Dit is natuurlijk beperkt en slechts een voorbeeld. Het is slechts een basis. De H.Geest zal je wel helpen en leiden om het op je eigen leven te kunnen toepassen en nieuwe inzichten te krijgen of inniger in gebed te kunnen zijn.

Blijde mysteries:                                                                                 Droevige mysteries:

1^ste: de boodschap van de engel Gabriël aan Maria                              1^ste: de doodsstrijd van Jezus

vrucht: de nederigheid                                                                           vrucht: het berouw over onze zonden

2^de: Maria bezoekt haar nicht Elisabeth                                                 2^de : de geseling van Jezus

vrucht: de naastenliefde                                                                        vrucht: de liefde tot de boetvaardigheid

3^de : de geboorte van Jezus in een stal te Betlehem                             3^de: de doornkroning van Jezus

vrucht: de geest van eenvoud en armoede                                            vrucht: versterving van de eigenliefde

4^de: de opdracht van Jezus in de tempel                                               4^de: de kruisdraging van Jezus

vrucht: gehoorzaamheid en zuiverheid                                                  vrucht: geduldig dragen van onze kruisen

5^de: de terugvinding van Jezus in de tempel                                          5^de: kruisiging en kruisdood van Jezus

vrucht: het vlijtig zoeken naar Jezus                                                       vrucht: liefde tot Jezus, Maria en medemens

Glorierijke mysteries:                                                                         Mysteries van het Licht:

1^ste : de verrijzenis van Christus                                                             1^ste: Johannes doopt de Heer in de Jordaan

vrucht: veranderen van levenswijze                                       2^de: Jezus verandert het water in wijn op de bruiloft van Kana

2^de : Hemelvaart van Jezus                                                                   3^de: de wonderwerken van Jezus en de oproeping tot bekering

vrucht: verlangen naar de hemel                                           4^de: de gedaanteverandering van de Heer op de berg Tabor

3^de: nederdaling van de H.Geest                                                           5^de: de instelling van de eucharistie op het Laatste Avondmaal

vrucht: meewerken met de genade

4^de: tenhemelopneming van Maria

vrucht: de volharding

5^de: kroning van Maria in de hemel

vrucht: vertrouwen op de maagd Maria

DE BLIJDE MYSTERIES

1) de boodschap van de engel van Gabriël aan Maria – vrucht: de nederigheid

Bijbelfragment(Lc.1,26-38)

In de zesde maand werd de engel Gabriël van Godswege gezonden naar een stad in Galilea, Nazaret, tot een maagd die verloofd was met een man die Jozef heette, uit het huis van David; de naam van de maagd was Maria. Hij trad bij haar binnen en sprak: “Verheug u, Begenadigde, de Heer is met u.” Zij schrok van dat woord en vroeg zich af, wat die groet toch wel kon betekenen. Maar de engel zei tot haar: “Vrees niet Maria, want gij hebt genade gevonden bij God. Zie, gij zult zwanger worden en een zoon ter wereld brengen, die gij de naam Jezus moet geven. Hij zal groot zijn en Zoon van de Allerhoogste genoemd worden. God de Heer zal Hem de troon van zijn vader David schenken en Hij zal in eeuwigheid koning zijn over het huis van Jakob en aan zijn koningschap zal nooit een einde komen.” Maria echter sprak tot de engel: “Hoe zal dit geschieden, daar ik geen gemeenschap heb met een man?” Hierop gaf de engel haar ten antwoord: “De heilige Geest zal over u komen en de kracht van de Allerhoogste zal u overschaduwen; daarom ook zal wat ter wereld wordt gebracht heilig genoemd worden, Zoon van God. Weet dat zelfs Elisabeth, uw bloedverwante, in haar ouderdom een zoon heeft ontvangen en, ofschoon zij onvruchtbaar heette, is zij nu in haar zesde maand; want voor God is niets onmogelijk.” Nu zei Maria: “Zie de dienstmaagd des Heren; mij geschiede naar uw woord.” En de engel ging van haar heen.

Overweging

We overwegen het moment dat de engel aan Maria aankondigt dat Ze zwanger zal worden. We kijken naar Haar groot geloof, naar Haar gehoorzaamheid, Haar JA-woord, Haar nederigheid. Ze spreekt de engel niet tegen, Ze aanvaardt wat de boodschapper van God tot Haar zegt, Ze bewaart alles in Haar hart. Maria moet wel ondersteboven geweest zijn van Gods nabijheid. De Goddelijke Boodschapper zegt Haar: “Wees gegroet, verheugt u Maria, vol van genade, de Heer is met u” (Lc.1,28). Wat een begroeting! Ze zal de Moeder van Gods Zoon worden! Ze antwoordt heel nederig: “Zie de dienstmaagd des Heren, mij geschiede naar Uw woord.” …

En wij?

Hoe nederig zijn wij? Luisteren wij genoeg naar wat God aan ons zegt en vraagt? Doen wij wat Hij wil? Geloven we Hem?… Zijn wij vreugdevol om het Vleesgeworden Woord te ontvangen in de heilige communie? Tot hoever kunnen we ons volledig overgeven aan Zijn wil? Zijn wij bereid het zelfde antwoord te geven, vol geloof en gehoorzaamheid, zoals Maria?…

Voornemen

We kunnen hier bijvoorbeeld het voornemen hebben om onze dag in Zijn handen te leggen, of om nederig in Hem te geloven en nederig te zijn in onze handelingen en ontmoetingen met de medemens… Of we kunnen proberen om wat we meemaken in ons hart te bewaren en aan God af te geven, zonder het overal rond te bazuinen of de ander te kwetsen…

Intenties

We kunnen hier bijvoorbeeld bijzonder bidden voor alle zwangere moeders (misschien kennen we wel iemand?) dat ze hun kindje met blijdschap mogen verwelkomen…

Bidden we voor ouders die geen kinderen kunnen krijgen, voor hen die kinderen adopteren, voor moeders die treuren om het verlies van hun kindje, voor alleenstaande moeders,…

2) Maria bezoekt Haar nicht Elisabeth – vrucht: de liefde tot de naaste

Bijbelfragment(Lc.1,39-56)

In die dagen reisde Maria met spoed naar het bergland, naar een stad in Judea. Zij ging het huis van Zacharias binnen en groette Elisabeth. Zodra Elisabeth de groet van Maria hoorde, sprong het kind op in haar schoot; Elisabeth werd vervuld met de heilige Geesten riep met luider stem uit: “Gij zijt gezegend onder de vrouwen en gezegend is de vrucht van uw schoot. Waaraan heb ik het te danken, dat de moeder van mijn Heer naar mij toekomt? Zie, zodra de klank van uw groet mijn oor bereikte, sprong het kind van vreugde op in mijn schoot. Zalig zij die geloofd heeft, dat tot vervulling zal komen wat haar vanwege de Heer gezegd is.”

En Maria sprak: “Mijn hart prijst hoog de Heer, van vreugde juicht mijn geest om God mijn redder: dar Hij welwillend neerzag op de kleinheid zijner dienstmaagd. En zie, van heden af prijst elk geslacht mij zalig omdat aan mij zijn wonderwerken deed Die machtig is, en heilig is zijn Naam. Barmhartig is Hij van geslacht tot geslacht voor hen die Hem vrezen. Hij toont de kracht van zijn arm; slaat trotsen uiteen. Heersers ontneemt Hij hun troon, maar verheft de geringen. Die hongerigen overlaadt Hij met gaven, en rijken zendt Hij heen met lege handen. Zijn dienaar Israël heeft Hij zich aangetrokken, gedachtig zijn barmhartigheid voor eeuwig jegens Abraham en zijn geslacht, gelijk Hij had gezegd tot onze vaderen.” Nadat Maria ongeveer drie maanden bij haar gebleven was, keerde zij naar huis terug.

Overweging

We overwegen het bezoek van Maria aan Elisabeth. Haastig begeeft Maria zich over de bergen om Haar nicht de blijde boodschap te brengen. De zwangere Elisabeth groet vreugdevol haar nicht en zegt: “Waaraan heb ik het te danken dat de moeder van mijn Heer naar mij toe komt?” Het kind sprong op van vreugde in haar schoot. Maria wordt geleid door haar sterk geloof en de naastenliefde. Elisabeth zegt ook: “Gij zijt gezegend onder de vrouwen en gezegend is de vrucht van uw schoot”.

En wij?

In hoeverre laten wij ons leiden door ons geloof? De liefde van God kent geen grenzen. Maar hoe dikwijls stellen wij onze grenzen naar de naasten toe? Wat doen wij voor onze medemens? Is het ook onvoorwaardelijke liefde? Of moeten wij er iets voor terugkrijgen? Wie de naaste bemint, bemint God. We kunnen niet zeggen dat we van God houden, als we onze naaste haten. Naastenliefde bestaat niet alleen in goede werken doen voor de medemens, maar ook de mensen die we dagelijks ontmoeten en met wie we samenleven kunnen verdragen in hun kleine kantjes. Springen wij ook op van vreugde als we verenigd zijn met de Heer? Ga ik ook vreugdevol het blijde nieuws verkondigen? Dienen wij God zoals Hij verlangt? Zijn wij dankbaar als wij geholpen worden? Maria leidt onze blik, ons hart, onze handen naar de ander. We mogen ons niet opsluiten in ons eigen wereldje, in onze eigen oordelen, interesses… We voelen ons ook verbonden met onze naaste die het moeilijk hebben.

Voornemen

Misschien kunnen we het voornemen hebben deze dag om speciaal de naastenliefde te beoefenen, tot het uiterste te gaan in de liefde tot de medemens.

Jezus zegt immers: “wie onder jullie de eerste wil zijn, moet dienaar van allen zijn.” Dat we hen mogen dienen in liefde.

Intenties

We kunnen dit tientje bijzonder bidden voor hen die we vandaag zullen ontmoeten, voor mensen die werken in scholen, tehuizen, ziekenhuizen,… dat ze hun naaste in liefde mogen dienen. Dat we de mensen vreugdevol tot bij Jezus mogen brengen. Voor de jongeren, voor hen die opgesloten zitten in zichzelf, voor eenzamen en verlatenen…

3) de geboorte van Jezus – vrucht: geest van eenvoud en armoede

Bijbelfragment (Lc.2,6-12)

Terwijl zij daar verbleven, brak het uur aan waarop zij moeder zou worden; zij bracht haar zoon ter wereld, haar eerstgeborene, wikkelde Hem in doeken en legde Hem neer in een kribbe, omdat er voor hen geen plaats was in de herberg. In de omgeving bevonden zich herders die in het open veld gedurende de nacht hun kudde bewaakten. Plotseling stond een engel des Heren voor hen en zij werden omstraald door de glorie des Heren, zodat zij door grote vrees werden bevangen. Maar de engel sprak tot hen: “Vreest niet, want zie, ik verkondig u een vreugdevolle boodschap die bestemd is voor het hele volk. Heden is u een Redder geboren, Christus de Heer, in de stad van David. En dit zal voor u een teken zijn: gij zult het pasgeboren kind vinden, in doeken gewikkeld en liggend in een kribbe.”

Overweging

We zien het tafereel voor ogen van Jozef en Maria (hoogzwanger) op weg naar Jeruzalem voor de volkstelling. Op het moment dat Jezus ter wereld komt, zijn ze in Betlehem. Ze waren niet welkom in de herbergen en konden alleen nog een stal vinden waar de Zoon van God geboren wordt. Maria wikkelt Jezus in doeken in een voederbak. Ze is als het ware de eerste die Hem aanbidt. Ook herders en engelen komen Hem aanbidden en geven geschenken. Het Woord is waarlijk vlees geworden en leeft onder de mensen. Dankzij het JA-woord van Maria aan God is de Verlosser gekomen, mens geworden om ons te redden!

En wij?

Verwelkomen wij de Verlosser in ons leven? Aanbidden wij Hem? Komen wij ook van ver om Hem te zoeken? Zijn wij dankbaar in de situatie waarin we leven? Klagen we snel als we niet krijgen wat we verwacht hadden? Zien we Jezus als onze persoonlijke Verlosser? Zien we het gelaat van Christus in de medemensen, ook in arme mensen? Zijn we verbitterd als we in armoede leven, of als we niet bezitten wat anderen hebben? Kunnen we eenvoudiger gaan leven om zo meer plaats te maken voor God in plaats van tv, computer, internet, games, auto’s, groot huis,… Zijn we kwaad en opstandig als we niet aanvaard worden door anderen? Kunnen we de Heer danken in alle omstandigheden, ook in de grootste armoede (zowel materieel als geestelijk) in ons leven?

Voornemen

We kunnen bijvoorbeeld deze dag in blijdschap doorbrengen. Leren we wat soberder te leven, in een geest van armoede, van eenvoud om zo Hem intenser te ontmoeten en te aanbidden. Laat ons leren te worden als dit goddelijke Kind.

Intenties

Laat ons dit tientje bijvoorbeeld opdragen voor alle moeders die in erbarmelijke omstandigheden hun kindje ter wereld brengen; voor moeders die abortus overwegen of plegen, dat ze mogen kiezen voor het leven. Voor de eenvoudigen van hart. Voor ons allen, dat we de puurheid en de eenvoud in ons hart mogen bewaren. Voor wezen, voor straatkinderen, voor kinderen die mishandeld worden…

4) Jezus wordt opgedragen in de tempel – vrucht: gehoorzaamheid en zuiverheid

Bijbelfragment (Lc.2,22-36)

Toen de tijd aanbrak, waarop zij volgens de Wet van Mozes gereinigd moesten worden, brachten zij het Kind naar Jeruzalem om het aan de Heer op te dragen, volgens het voorschrift van de Wet des Heren: Elke eerstgeborene van het mannelijk geslacht moet aan de Heer worden toegeheiligd, en om volgens de bepaling van de Wet de Heren een offer te brengen, namelijk een koppel tortels of twee jonge duiven. Nu leefde er in Jeruzalem een zekere Simeon, een wetgetrouw en vroom man, die Israëls vertroosting verwachtte en de heilige Geest rustte op hem. Hij had een godsspraak ontvangen van de heilige Geest dat de dood hem niet zou treffen, voordat hij de Gezalfde des Heren zou hebben aanschouwd. Door de Geest gedreven was hij naar de tempel gekomen. Toen de ouders het kind Jezus daar binnenbrachten om aan Hem het voorschrift der Wet te vervullen, nam ook hij het kind in zijn armen en verkondigde Gods lof met de woorden: “Uw dienaar laat gij, Heer, nu naar uw woord in vrede gaan: mijn ogen hebben thans uw Heil aanschouwd, dat Gij voor alle volken hebt bereid; een licht dat voor de heidenen straalt, een glorie voor uw volk Israël. Zijn vader en moeder stonden verbaasd over wat van Hem gezegd werd. Daarop sprak Simeon over hen een zegen uit en hij zei tot Maria, zijn moeder: “zie, dit kind is bestemd tot val of opstanding van velen in Israël, tot een teken dat weersproken wordt, opdat de gezindheid van vele harten openbaar moge worden; en uw eigen ziel zal door een zwaard worden doorboord.”

Overweging

Jozef en Maria gaan naar de tempel met Jezus. Zoals de wet het voorschrijft, moet elke mannelijke eerstgeborene toegewijd worden aan de Heer. Jozef en Maria ontmoeten er een oude man, Simeon die verheugd is de Messias te zien. Hij erkent Hem als de Verlosser. Nu kan hij in vrede sterven.

Op die dag gaat God zelf de tempel binnen. Hij die zelf veel groter is dan de tempel, een verblijfplaats voor God, door mensen gemaakt. God zelf is de Tempel!

Hier, op dit vreugdevol moment is het Kruis al aanwezig, wanneer de profetie gezegd wordt: “en uw ziel zal door een zwaard doorboord worden..” (Lc.2,35) Men verwijst hier al naar de zending van Jezus. Maria is heel bijzonder aanwezig in dit mysterie.

En wij?

Zijn wij gehoorzaam aan Gods wil? Is Hij onze enige Heer en Leidsman in ons leven? Luisteren we ook naar de kerk, de paus, onze oversten, bazen, verkeersregels, ouders, wetten, … ? Kunnen wij met een zuiver hart de kerk binnengaan en God zelf ontvangen? Zijn wij zuiver in onze handelingen, woorden, blik, onze manier van kleden, dubbelzinnig taalgebruik, …?  Aanvaarden wij onze zending? Wijden wij ons toe aan de Heer?

Voornemen

We kunnen hier onze dag in de handen van de Vader leggen en Hem vragen om gehoorzaamheid en zuiverheid; om onze opdracht in ons leven goed te kunnen onderscheiden en doen, tot eer en glorie van God.

Intenties

Laten we bijvoorbeeld bidden in dit tientje voor de bekering van de zondaars, voor de bekering van onze eigen harten. Dat we mogen gehoorzamen aan Gods plan met ons. Voor hen die God nog niet kennen. Voor hen die de kinderlijke puurheid verloren zijn. Voor zij die hun lichaam verkopen, voor mensen die mishandeld en misbruikt worden. Voor de christenen die vervolgd worden omdat ze God volgen en Hem gehoorzamen. Voor religieuzen en priesters dat ze de gelofte van zuiverheid waardig mogen beleven. Voor gehuwden, dat ze mogen trouw blijven aan elkaar. Voor gebroken gezinnen, dat ze elkaar mogen terugvinden.

5) Jezus wordt teruggevonden in de tempel – vrucht: vlijtig zoeken naar Jezus

Bijbelfragment (Lc. 2,41-52)

Zijn ouders reisden ieder jaar, bij gelegenheid van het paasfeest, naar Jeruzalem. En overeenkomstig het gebruik bij dit feest gingen zij opnieuw daarheen toen Hij twaalf jaar geworden was. Maar na afloop van die dagen bleef het kind Jezus, terwijl zij terugkeerden, in Jeruzalem achter, zonder dat zijn ouders het wisten. In de mening dat Hij zich bij de karavaan bevond, gingen zij een dagreis ver en zochten Hem toen onder familieleden en bekenden. Omdat zij Hem niet vonden, keerden zij al zoekende naar Jeruzalem terug. Pas na drie dagen vonden zij Hem in de tempel, waar Hij te midden van de leraren zat, naar wie Hij luisterde en aan wie Hij vragen stelde. Allen die Hem hoorden, waren verbaasd over zijn begrip en zijn antwoorden. Toen zij Hem daar opmerkten, stonden zij verslagen. Zijn moeder zei tot Hem: “Kind, waarom hebt Ge ons dit aangedaan? Denk toch eens met wat een pijn uw vader en ik naar U hebben gezocht.” Maar Hij antwoordde: “Wat hebt ge toch naar Mij gezocht? Wist ge dan niet dat ik in het huis van mijn Vader moest zijn?” Zij begrepen echter niet wat Hij daarmee bedoelde. Hij ging met hen mee naar Nazaret en was aan hen onderdanig. Zijn moeder bewaarde alles wat er gebeurd was in haar hart. En met de jaren nam Jezus toe in wijsheid en welgevalligheid bij God en de mensen.

Overweging

Maria en Jozef zijn onderweg naar het paasfeest in Jeruzalem. Ze merken dat Jezus niet meer bij hen is en zoeken Hem in paniek. Na 3 dagen vinden ze Hem terug in de tempel. De schriftgeleerden luisterden vol ontzag en verwondering naar de 12-jarige Jezus, die hen onderrichtte met een grote wijsheid en Schriftkennis. Jezus zegt tot zijn ouders: “Wist gij dan niet dat ik in het huis van de Vader was?” Maria bewaarde alles in Haar hart.

En wij?

Zijn wij bezorgd om de medemens? Zoeken wij vurig naar Jezus in ons leven? Hij die vol wijsheid is, de Zoon van de levende God. Zijn we ook opgelucht en dankbaar als we Hem vinden? Brengen we voldoende tijd door in gebed, in vereniging met de hemelse Vader?

Voornemen

We kunnen bijvoorbeeld het voornemen hebben om extra tijd van de dag in gebed door te brengen, of misschien om tijdens het werk korte en vurige gebeden te richten tot de Heer. Laten we Hem bij al onze activiteiten betrekken, bij al onze zorgen, al onze pijnen, vreugden, moeilijkheden,… Hij laat zich vinden, ook al ervaren we Hem niet altijd zo dichtbij, ook al is Hij verborgen in een blanke hostie… Hij is er! Hij is dicht bij ons!

Intenties

We kunnen bijvoorbeeld bidden voor kinderen die ontvoerd werden, voor kinderen die vermoord werden, voor hun beproefde ouders. Voor kinderen die afscheid moeten nemen van hun ouders omdat ze gestorven zijn; voor kinderen die gescheiden zijn van hun ouders, die geplaatst zijn, of waarvan ouders gescheiden zijn. Voor kinderen in oorlogsgebieden, voor kinderen die te maken hebben met geweld of ziekte,..Voor opgroeiende kinderen die hun eigen wegen gaan… dat ze Gods wil mogen doen en hun hart openen voor de genade die de Heer hen schenkt. Voor de christenen, dat ze vuriger naar Jezus mogen zoeken en van Hem mogen getuigen. Voor onszelf, dat we heel de dag met Hem mogen verenigd zijn; in het werk, in de ontspanning, in de ontmoetingen, bij het nemen van beslissingen, in het gebed, in de dagelijkse taken, in goede en kwade dagen…

DE DROEVIGE MYSTERIES

1) de doodstrijd van Jezus in de hof van Olijven – vrucht: het berouw over onze eigen zonden

Bijbelfragment (Mc.14,32-45; Lc.22,44)

Zij kwamen nu aan een landgoed dat Getsemane heette. Daar zei Hij tot zijn leerlingen: “Blijft hier zitten, terwijl Ik bid.” Hij nam Petrus, Jakobus en Johannes met zich mee en begon zich ontsteld en beangst te voelen. Hij sprak tot hen: “Ik ben bedroefd tot stervens toe. Blijft hier en waakt.” Nadat Hij een weinig verder was gegaan, wierp Hij zich ter aarde en bad dat dit uur, als het mogelijk was, aan Hem mocht voorbijgaan. “Abba, Vader”, zo bad Hij, “voor U is alles mogelijk; laat deze beker Mij voorbijgaan. Maar toch: niet wat Ik maar wat Gij wilt.” Aan doodsangst ten prooi bad Hij met nog meer aandrang. Zijn zweet werd tot dikke druppels bloed, die op degrond neervielen. Toen ging Hij terug en vond hen in slaap; en Hij sprak tot Petrus: “Simon, slaapt ge? Ging het dan uw krachten te boven één uur te waken? Waakt en bidt, dat gij niet op de bekoring ingaat. De geest is wel gewillig, maar het vlees is zwak.” Opnieuw verwijderde Hij zich en bad met dezelfde woorden. En teruggekomen vond Hij hen weer in slaap, want hun oogleden waren zwaar; ze wisten niet, wat ze hem moesten antwoorden. Toen Hij voor de derde maal terugkwam, sprak Hij tot hen: “Slaapt dan maar door en rust uit. Het is zover, het uur is gekomen; zie de Mensenzoon wordt overgeleverd in de handen van de zondaars. Staat op, laten we gaan, mijn verrader is nabij.”

Overweging

“Mijn ziel is bedroefd tot stervens toe. Blijft hier en waakt.” In deze nacht – ook wel de nacht van het geloof vol bekoringen, twijfels, angsten, verlatenheid, dorheid – heeft Jezus de last van al onze zonden op zich genomen en uitgeboet. Jezus heeft hier doodsangsten doorstaan in totale eenzaamheid. Het gaat hier om een geestelijke, innerlijke strijd. We kunnen het niet bevatten; geen enkel menselijk lijden is zo zwaar… Jezus vraagt zelfs: “Laat deze beker aan Mij voorbijgaan, als het mogelijk is.” De leerlingen zijn ingeslapen… Hij gehoorzaamt aan Zijn Vader: “niet Mijn wil, maar Uw wil …”

En wij?

Beseffen wij voldoende onze zonden? Hebben wij spijt over wat we misdaan hebben? Zien we in dat we fout waren, en dat we ons verder van Gods liefde verwijderd hebben? Willen we ons bekeren? Willen we Jezus echt volgen? Ook door ons kruis op ons te nemen? Of laten we deze beker aan ons liever voorbijgaan…? Gaan we in op de verleidingen? Of strijden we – met Gods kracht – tegen de listen van de duivel? Blijven we volharden en geloven, ook al zijn we in duisternis, ook al zijn we in dorheid, ook al hebben we te lijden,…?

Voornemen

Laten wij vandaag misschien speciaal meelijden met de Heer. Vragen we om te kunnen weerstaan aan de listen van de duivel, zodat we ons meer richten op Gods aanwezigheid in ons leven. Vragen we Hem om een volmaakt berouw over onze eigen zonden.

Intenties

Bidden we voor de mensen die zwaar beproefd worden of die bekoord worden. Dat ze de kracht mogen krijgen Hem te volgen tot de dood toe. Bidden we voor hen die niet durven, of niet kunnen biechten. Dat ze de weg naar het sacrament van de Verzoening terugvinden en geloven in Gods oneindige barmhartigheid. Dat we mogen standhouden in tijden van lijden, dorheid en beproevingen. Voor zij die verraden werden. Voor hen die zich verlaten weten door God en de medemens. Voor eenzamen, stervenden, voor zij die wanhopig zijn of depressief. Dat God hen mag verlichten.

2) De geseling van Jezus – vrucht: de liefde tot de boetvaardigheid

Bijbelfragment (Joh.18,38-19,1)

Pilatus zei tot Hem: “Wat is waarheid?” Na die woorden ging hij weer naar buiten tot de Joden en zei: “Ik vind hoegenaamd geen schuld in Hem. Mar er bestaat onder u de gewoonte dat ik met Pasen iemand vrijlaat. Wilt ge dus dat ik u de koning der Joden vrijlaat? Toen begonnen ze opnieuw te schreeuwen: “Neen, Die niet, maar Barabbas!’ Barabbas was een rover. Toen liet Pilatus Jezus geselen.

Overweging

Uit liefde voor ons heeft Jezus geleden. Hij, die onschuldig is, die zonder zonde is, die dit niet verdiend heeft, heeft alle lijden (fysiek en moreel) op zich genomen, om ons te redden. Nooit heeft iemand zoveel moeten lijden als Jezus, de Zoon van God.

Ons lijden is er niet om onze menswaardigheid te verminderen, om ons het leven zuur te maken… nee, integendeel… om onze levenskwaliteit te verbeteren. De dienaar staat niet boven de meester. Als we Christus willen volgen, moeten we Hem volledig volgen, tot in het lijden om dan in Hem te kunnen verrijzen. We kunnen dit lijden opdragen voor de bekering van de zondaars. Door het lijden wordt onze ziel gezuiverd om zo dichter bij onze Schepper te komen, in de volkomen Liefde.

Tijdens de geselingen bleef Jezus zwijgen. Hij aanvaardde dit alles als de wil van God.

En wij?

Aanvaarden wij het lijden dat op ons afkomt? Of verzetten we ons en zijn we kwaad op God? Kunnen we het in liefde dragen en aan Hem afgeven? Bidden we voor onze medemens die in nood is? Klagen we niet rap bij ’t minste lijden? Hoe rap verdedigen we ons als we menen ten onrechte beschuldigd te worden? Durven we uitkomen voor ons geloof, met risico uitgelachen te worden en misprezen en vernederd?

Voornemen

Laten we als christenen het lijden van onze medemens meedragen en ons gebed tot Jezus richten.

Laat ons meewerken aan Gods plan met elk van ons. Laten we stoppen met Jezus te folteren door onze zonden. Letten we er vandaag misschien speciaal op dat we anderen niet oordelen, dat we elkaar vergeven, dat we geen kwaad spreken over anderen, dat we onze tong ‘beteugelen’ …

Intenties

Bidden we voor allen die mishandeld worden en gedood omwille van hun geloof. Voor onschuldige slachtoffers van wraak en jaloezie; voor onze naasten die lijden door ziekte, geweld, huwelijkscrisis, pesterijen, …

3) De doornenkroning van Jezus – vrucht: versterving van de eigenliefde

Bijbelfragment (Mt.27,27-31)

Toen namen de soldaten van de landvoogd Jezus mee in het pretorium en verzamelden de hele afdeling rondom Hem. Zij trokken Hem zijn kleren uit en hingen Hem een rode mantel om. Ook vlochten ze een kroon van doorntakken, zetten die op zijn hoofd en gaven Hem een rietstok in de rechterhand. Dan vielen ze voor Hem op de knieën en bespotten Hem met de woorden: ‘Gegroet, koning der Joden!’ Ze bespuwden Hem, pakten de rietstok en sloegen Hem op het hoofd.

Overweging

Jezus wordt met doornen gekroond. De doornen steken in Zijn hoofd. Ze bespuwen Hem en lachen Hem uit. Jezus blijft het lijden aanvaarden en zegt niets.

En wij?

Hoe ver gaan wij voor ons geloof? Zijn we beschaamd om uit te komen voor het geloof waarvan we leven? Zijn we bang om uitgelachen te worden? Zijn we bekommerd om onze eigen ‘ik’, ons ‘ego’, onze naam? Hoe reageren we als ze ons vernederen? Aanvaarden we ons lijden? Hoeveel houden we nog van onszelf? Hoeveel willen we onszelf verheffen…? Kunnen we afstand doen van onze eigen wil? Houden we wel genoeg van God dat we tot het uiterste gaan voor Hem en onszelf vergeten?…

Voornemen

Laten we in ons eigen hart kijken en meer naar de Heer toegroeien en afstand doen van onze eigen ‘ik’. We kunnen bijvoorbeeld die dag proberen om onszelf niet voortdurend te verdedigen of op de voorgrond te plaatsen. Laten we ons versterven aan onze eigenliefde in alle situaties (eer, genot, macht, prestige, hebzucht,…). Laten we geen ‘slaven’ meer zijn van onszelf, maar vragen we God om bevrijding van onze zonden. We kunnen ook naar de biecht gaan.

Intenties

Bidden wij voor de mensen die gepest worden en uitgelachen. Dat ze troost mogen vinden bij de Heer. Voor hen die verlaten zijn. Voor mensen die het lijden niet kunnen aanvaarden en in opstand komen. Dat we mogen trouw blijven aan de Heer in ons gebed en ons dagelijks leven. Voor rechters dat ze de juiste beslissingen mogen nemen voor zij die veroordeeld worden. Bidden we ook voor zij die onschuldig moeten boeten en lijden, voor de mensen die vervolgd worden, voor de zwakkeren in de samenleving… Voor hen die geen controle hebben op hun eigen daden en anderen met geweld behandelen, dat ze tot inkeer mogen komen en merken dat God liefde is.

4) de kruisdraging van Jezus – vrucht: het geduldig dragen van onze eigen kruisen

Bijbelfragment (Mc.15,20-22)

Nadat zij hun spel met Hem bedreven hadden, ontdeden zij Hem van het purperen kleed, trokken Hem zijn eigen kleren weer aan en voerden Hem weg om Hem te kruisigen. Zij vorderden een voorbijganger die van het veld kwam, Simon van Cyrene, de vader van Alexander en Rufus, tot het dragen van zijn kruis. Zo brachten ze Hem naar de plaats Golgota, wat vertaald wordt met Schedelplaats.

Overweging

Jezus draagt Zijn kruis in de kruisweg. Hij wordt geholpen door Simon van Cyrene. Jezus is uitgeput en moet veel lijden. Hij valt drie maal onder het kruis. Telkens staat Hij weer op en begint opnieuw.

En wij?

Aanvaarden wij ons kruis? Willen wij het met liefde dragen zoals Hij het gedaan heeft? Hoeveel keer vragen wij ons niet af “waarom ik”? of “waarom moest dit gebeuren?” of “ik kan het niet meer aan” of “waarom lijden?” … Gebeurt het soms dat we God verwijten? Hoe kunnen we God verwijten, Hij die Zijn Zoon heeft laten mens worden en alle lijden op zich heeft laten nemen, voor ons? Jezus heeft gehoorzaamd in het lijden. Halen wij steun en kracht bij Hem wanneer we lijden? Laten we ons door Hem weer optillen om weer verder te kunnen? Jezus legt ons niet uit waarom we wel of niet lijden, wel vraagt Hij: “volg mij, kom! Neem je verantwoordelijkheid op en volg Mij” Door het kruis komt de redding, ook voor ons! Bij elk lijden komen we een stapje dichter bij de Heer.

Ons kruis vinden we dikwijls in kleine dagelijkse dingetjes die onoverkomelijk lijken. Kunnen we ondanks alles, toch nog volharden in gebed, de Heer danken, geloven? Wordt ons verlangen naar Hem sterker en dieper? Vinden we hoop en vreugde? Zijn we geduldig, of eisen we van God direct een oplossing zoals wij het wensen? Vertrouwen we echt op de Heer? Helpen we ook het kruis van anderen te dragen zoals Simon van Cyrene?…

Voornemen

Laten we misschien deze dag speciaal oefenen in het met liefde aanvaarden en dragen van ons kruis om het zo te kunnen offeren (aan te bieden) aan de Vader. Laten we ons sterk verenigen met Christus, de Verlosser van de wereld. Leren we van ons kruis te houden…

Intenties

Bidden we voor hen die geen uitweg meer zien op hun lijdensweg, dat ze mogen hopen en vertrouwen op God. Voor hen die alleen hun lijden moeten dragen. Voor zij die zich verzetten tegen hun kleine en grote kruisen. Bidden we dat we mogen volharden in het dragen van ons kruis. Voor hen die anderen helpen in hun lijden en hen troosten en voor hen bidden.

5) de kruisiging en de kruisdraging van Jezus – vrucht: de liefde tot Jezus, Maria en de medemens

Bijbelfragment (Lc.23,33-34 en Joh.19,25-34)

Ten zij op de plaats kwamen die Schedel heet, sloegen zij Hem daar aan het kruis, en zo ook de misdadigers, de een rechts, de ander links. En Jezus zei: “Vader, vergeef hun, want ze weten niet wat ze doen.”

Terwijl de soldaten hiermee bezig waren, stonden bij Jezus’ kruis zijn moeder, de zuster van zijn moeder, Maria de vrouw van Klopas en Maria Magdalena. Toen Jezus zijn moeder zag en naast haar de leerling die Hij liefhad, zei Hij tot zijn moeder: “Vrouw, zie daar uw zoon.” Vervolgens zei Hij tot de leerling: “Zie daar uw moeder.” En van dat ogenblik af nam de leerling haar bij zich in huis. Hierna, wetend dat nu alles was volbracht, zei Jezus, opdat de Schrift vervuld zou worden: “Ik heb dorst.” Er stond daar een kruik vol zure wijn. Ze doopten er een spons in, staken die op een hysopstengel en brachten die aan zijn mond. Toen Jezus van de zure wijn genomen had, zei Hij: “Het is volbracht.” Daarop boog Hij het hoofd en gaf de geest. Aangezien het voorbereidingsdag was wen de Joden niet wilden dat de lichamen op sabbat aan het kruis bleven – het was bovendien een grote sabbat – vroegen zij aan Pilatus verlof de benen van gekruisigden te breken en hen weg te nemen. Daarom kwamen de soldaten en sloegen zowel bij de ene als bij de andere die met Hem was gekruisigd, de benen stuk. Toen zij echter bij Jezus kwamen en zagen dat Hij reeds dood was, sloegen zij Hem de benen niet stuk, maar een van de soldaten doorstak zijn zijde met een lans; terstond kwam er bloed en water uit. Die het gezien heeft getuigt hiervan; zijn getuigenis is waar en hij weet, dat hij de waarheid zegt, opdat ook gij zoudt geloven. Dit is gebeurd opdat de Schrift zou vervuld worden: Van zijn gebeente zal niets worden verbrijzeld. Terwijl nog een ander Schriftwoord zegt: Zij zullen opzien naar Hem die zij hebben doorstoken.

Overweging

Jezus wordt aan het kruis genageld. Tot het laatste moment bemint Hij zijn vijanden en vergeeft Hij hen. Hij geeft Zijn leven helemaal voor ons. Jezus is nu totaal verlaten: “Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?” Jezus lijdt voor ons omwille van onze zonden, terwijl Hij zelf zonder zonden is. Maar door dit verschrikkelijke lijden is Hij de Verlosser geworden en kon Hij zeggen: “Alles is volbracht.” Hoe nederig is de Messias die gehoorzaamt tot de dood. Aan de voet van het kruis schenkt Jezus Zijn Moeder aan Johannes en dus ook aan ons. Zij is onze moeder. En Johannes neemt Maria bij hem op. Laten wij Maria ook bij ons opnemen en doen zoals Zij… als we vurig bidden onder het kruis, schenkt Jezus ons rijkelijk Zijn genaden.

En wij?

Hoe ver gaat onze liefde voor God? En voor Maria en voor onze medemensen? Beminnen wij onze vijanden? Vragen we hen te zegenen? Wat doen wij als we ons door iedereen, zelfs door God verlaten en verstoten voelen? Keren we ons in deze dorheid dan af van Hem, of blijven we hopen en vertrouwen op Zijn altijddurende liefde en verlossing? Kunnen wij lijden zonder te klagen? Kunnen wij het lijden aanvaarden en opdragen en zo onze Meester volgen?

Aanvaarden wij Maria ook, zoals Johannes deed, als onze Moeder, die werkelijk aanwezig is en ons leidt tot Haar Zoon? Zijn wij nederig om Gods hulp te vragen en toe te geven dat we het zelf niet kunnen? Doen we door, volharden we in het geloof, ook al zien we de vruchten niet onmiddellijk of ook al zien we de onmiddellijke ‘zin’ er niet van in?

Geloven we in God die barmhartig is en onze zonden vergeeft? Laten wij ons aanraken door Hem en onze kwetsuren genezen? Willen we wel afzien van de zonde? Willen we ons door Hem laten omvormen en een nieuw leven leiden? Of blijven we liever in ons oude veilige leventje, koesterend wat we hebben en bezitten?

Voornemen

Laten we deze dag misschien speciaal bidden tot Maria en de genade vragen om Jezus te mogen volgen tot het kruis… dat Hij ons daarbij Zijn kracht schenkt…

Intenties

Bidden we voor hen die verstoten zijn; voor kinderen die niet gewenst zijn; voor hen die geen vergeving kunnen schenken; voor mensen die in diepe nood zitten en gewond zijn in hun hart; voor alle soorten criminelen, dat ze zich de laatste momenten van hun leven tot Jezus mogen richten; voor de zielen in het vagevuur die hun zonden nog moeten uitboeten, dat ze weldra mogen opgenomen worden in Gods eeuwige Liefde; voor hen die wanhopen; voor onszelf, dat we het kruis in ons leven leren liefhebben en Jezus blijven volgen in onze dagelijkse situaties.

GLORIERIJKE MYSTERIES

1) de verrijzenis van Christus – vrucht: het veranderen van levenswijze

Bijbelfragment (Joh. 20,11-18)

Maria van Magdala stond voor het graf en huilde. Ze keerde zich om en zag Jezus staan, maar ze wist niet dat het Jezus was. Jezus vroeg: “Waarhom huilt u zo? Zoekt u iemand?” Denkend dat het de tuinman was, zei ze: “Heer, als u hem hebt weggenomen, zeg me dan waar u hem hebt neergelegd, dan kan ik hem laten halen.” Jezus zei tegen haar: “Maria!” Ze keerde zich naar hem toe en zei: “Rabboeni, meester!” Jezus zei: “Ga naar mijn broeders en zeg hen: Ik stijg op naar mijn Vader die ook jullie Vader is.”

Overweging

Christus is verrezen! Het graf is leeg! Hij is waarlijk opgestaan! Alleluia! Alleluia!!

Het laatste woord is ‘hoop’. De liefde is sterker dan de dood. We kunnen werkelijk op Hem vertrouwen, Hij is levend bij ons. De Heer verrijst ook in ons! Als Christus in ons komt wonen en verrijzen, dan veranderen wij… ons gelaat straalt vrede en vreugde uit, we spreken een zuiverdere taal, we worden meer bescheiden,… Het gaat om een innerlijke verrijzenis door Christus. Daarom is het belangrijk regelmatig te biechten en ’s zondags (of meer) de H.Communie te ontvangen, zodat de Bron van alle leven in ons kan opborrelen!

En wij?

Laten wij Christus in ons verrijzen? Zijn wij blije en hoopvolle mensen? Geloven wij in Gods oneindige Liefde, sterker dan alle dood, miserie en lijden? Hopen we en vertrouwen we op de Heer voor een eeuwig leven van aanschijn tot Aanschijn in vereniging met alle engelen en heiligen? Willen wij veranderen van levenswijze en Hem in ons laten werken? Willen wij Zijn wil volledig doen en verzaken aan onze eigen wil, zodat het Christus is die in ons leeft? Zien we Christus in onze medemens? …

Voornemen

Laten wij vandaag proberen de vreugde uit te stralen die de Verrezen Heer in ons hart legt. Laten we Zijn liefde doorgeven naar anderen. Laten we hopen op een eeuwige Verrijzenis! Proberen we te getuigen van het Levend Woord in ons leven.

Intenties

Bidden we voor hen die geen uitweg meer zien, die geen hoop meer hebben te midden van de beproevingen. Bidden we voor zij die in de macht van het kwade vastzitten. Dat ze zich tot Christus mogen richten, Hij de Redder en Verlosser! Voor zij die hun leven willen beëindigen. Dat ze de kracht mogen krijgen om graag te leven in Jezus’ spoor.

Bidden we voor onszelf, dat we meer en intenser mogen geloven in de God van de levenden, die alles nieuw maakt, in Gods aanwezigheid in de eucharistie en in ons leven, bij ieder van ons persoonlijk.

2) De hemelvaart van Jezus – vrucht: het verlangen naar de hemel.

Bijbelfragment (Hand.1,3-11)

Na zijn sterven toonde Hij hun met vele bewijzen dat Hij in leven was. Hij verscheen hun gedurende veertig dagen en sprak met hen over het Rijk Gods. Terwijl Hij met hen at, beval Hij hun Jeruzalem niet te verlaten maar de belofte van de Vader af te wachten, “die gij van Mij vernomen hebt: Johannes doopte met water, maar gij zult over enkele dagen gedoopt worden met de Heilige Geest.” Toen zij eens bijeengekomen waren stelden zij Hem de vraag: “Heer, gaat Gij in deze tijd voor Israël het koninkrijk herstellen?” Maar Hij gaf hun ten antwoord: “Het komt u niet toe dag en uur te kennen, die de Vader in zijn macht heeft vastgesteld. Maar gij zult kracht ontvangen van de heilige Geest die over u komt, om mijn getuigen te zijn in Jeruzalem, in geheel Judea en Samaria en tot het uiteinde der aarde.” Na deze woorden werd Hij ten aanschouwen van hen omhoog geheven en een wolk onttrok Hem aan hun ogen. Terwijl zij Hem bij zijn hemelvaart gespannen nastaarden, stonden opeens twee mannen in witte gewaden bij hen, die zeiden: “Mannen van Galilea, wat staat ge naar de hemel te kijken? Deze Jezus die van u is weggenomen naar de hemel, zal op dezelfde wijze wederkeren als gij Hem naar de hemel hebt zien gaan.”

Overweging

Jezus Christus stijgt naar de hemel op. Het aardse leven van Jezus eindigt met de hemelvaart naar de Vader. Ons brandend hart vergezelt Hem, waar Hij voor ons een plaats bereidt. Hij gaat met Zijn menselijke natuur naar de Vader in glorie, maar wel met de verheerlijkte wonden van Zijn lijden. Hij moest eerst neerdalen om daarna te kunnen opstijgen.

En wij?

Kunnen wij voldoende ‘dalen’ om erna te mogen opstijgen met Hem? Verlangen wij naar de hemelse ontmoeting met de Vader? Volgen wij de weg die de Heer ons voorafgegaan is? Laten we ons leiden door Maria, de moeder van alle hoop?

Voornemen

Laten we vandaag ons hart openstellen voor Gods liefde en onze blik op de Drievuldigheid richten, op het eeuwige, het hemelse, op God. Dat relativeert alle dagelijkse beslommeringen. Vragen we hierbij de hulp van Maria.

Intenties

Bidden we voor hen die belangrijke beslissingen maken, dat ze mogen onderscheiden wat de Heer van hen verlangt. Voor de zielen in het vagevuur waarvoor niemand bidt… Voor ons allen, opdat we niet twijfelen dat Jezus bij ons blijft, elke dag tot aan het einde van de wereld. Dat we meer mogen verlangen naar een leven gevuld door Gods aanwezigheid en naar de uiteindelijke vereniging met Hem.

3) De nederdaling van de H.Geest over Maria en de apostelen – vrucht: het meewerken met de genade.

Bijbelfragment (Hand. 1,14;2,1-4)

De apostelen bleven allen eensgezind volharden in het gebed samen met de vrouwen, met Maria, de moeder van Jezus, en met zijn broeders. Toen de dag van Pinksteren aanbrak, waren allen bijeen op dezelfde plaats. Plotseling kwam uit de hemel een gedruis alsof er een hevige wind opstak en heel het huis waar zij gezeten waren, was er vol van. Er verscheen hun iets dat op vuur geleek en dat zich, in tongen verdeeld, op ieder van hen neerzette. Zij werden allen vervuld van de heilige Geest en begonnen in vreemde talen te spreken naargelang de Geest hun te vertolken gaf.

Overweging

Op Pinksteren daalt de H.Geest neer over Maria en de apostelen. Maria is aanwezig bij elk belangrijk moment, alsook bij het ontstaan van de Kerk wanneer ze met de apostelen verenigd is in het Cenakel op het moment dat de H.Geest over hen komt. De H.Geest, de Trooster en Helper laat ons niet alleen achter in onze angst… Hij geeft ons kracht om te getuigen van Gods Liefde. De H.Geest bidt in ons en doet ons uitroepen: “Abba, Vader”. De heilige Geest vernieuwt de mens van binnenuit en doet innerlijk het verlangen groeien naar de totale eenheid met de Drieëne God.

En wij?

Laten wij ons leiden door de H.Geest? Kunnen we genoeg afstand doen van onze eigen wil, idee, plan…? Zijn we dankbaar voor de vele gaven die we ontvangen van de H.Geest? Laten we ons leiden door de H.Geest en Zijn vruchten (liefde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtheid, vreugde, ingetogenheid)? Werken we mee met Gods genade? Brengen we lof en eer en dank aan de goede God, die zorgt voor elk van Zijn kinderen? Aanroepen we de Heilige Geest bij alles wat we ondernemen? Hij weet immers beter dan wij wat er best is voor ons en Hij kan de harten van de mensen omvormen…

Voornemen

Letten we er vandaag bijzonder op om te bidden tot de H.Geest bij alles wat we doen en brengen we Hem dank voor de kracht, de wijsheid, de liefde,… die Hij ons schenkt zodat we kunnen meewerken met Zijn genade. Proberen we voor elk werk de Geest te aanroepen, zodat Hij ons leidt waarheen Hij wil! Laten we ook ons verstand door Hem verlichten.

Intenties

Bidden we voor de Kerk. Dat ze zich mag laten leiden en inspireren door Gods Geest. Bidden we ook voor roepingen tot het priesterschap en het religieuze leven. Opdat het heilige dienaars mogen zijn die meebouwen aan de Kerk die God gewild heeft. Bidden we voor gelovige gezinnen. Dat ze de kracht mogen ontvangen van de H.Geest om in Christus te leven en de kinderen gelovig op te voeden. Bidden we ook voor de eenheid in de Kerk. Voor een neerstorting van de H.Geest in onze harten. Voor de paus, bisschoppen en priesters. Voor alle gedoopten die zich van de Kerk verwijderd hebben. Dat ze de Heer mogen ontmoeten in hun leven.

4) Maria wordt ten hemel opgenomen – vrucht: de volharding

Bijbelfragment (Lc.1, 46-47 + Tweede Vaticaans Concilie, Lumen gentium 59))

En Maria sprak: “Mijn hart prijst hoog de Heer, van vreugde juicht mijn geest om God mijn redder.”

De onbevlekte Maagd, die voor elke smet van de erfzonde behoed was gebleven, werd bij het einde van haar aardse leven met lichaam en ziel in de hemelse glorie opgenomen en tot Koningin van allen door de Heer verheven, om aldus vollediger gelijkvormig te worden aan Haar Zoon, de overwinnaar van zonde en dood.

Overweging

Maria, totaal vrij van de erfzonde, werd op het einde van Haar aardse leven met lichaam en ziel opgenomen in de hemel. Zij is de eerste die deelneemt aan het Koninkrijk van en de vereniging met God in de eeuwigheid. Ze is er met een hart van vlees en bloed dat ook voor ons klopt…

En wij?

Hebben wij respect voor ons lichaam, de tempel van Gods Geest? En ook voor dat van anderen? Nemen wij een voorbeeld aan de zuiverheid en de nederigheid van Maria? Geloven wij echt in haar ten hemel opneming? Zijn wij er vreugdevol om? Volharden wij op de ingeslagen weg van het geloof, in gebed en vasten?

Voornemen

Proberen we vandaag Maria als onze Moeder te nemen en ons leven aan Haar toe te wijden. Proberen we mee te werken aan Gods plan door ons gekregen lichaam – en ook dat van anderen -, de tempel van Gods eenheid, met eerbied te behandelen.

Intenties

Dat we met een zuiver hart en lichaam mogen leven, net als Maria.

Voor zij die misbruikt werden of anderen misbruiken. Voor zij die complexen hebben van hun lichaam en het willen vernietigen. Dat we mogen kiezen voor het leven. Dat we mogen volharden in gebed en de relatie met God mogen verdiepen aan de hand van onze Hemelse Moeder. Voor hen die in rouw zijn, dat ze hoopvol mogen uitkijken naar het hemels koninkrijk; dat ze het geloof, de hoop en de liefde niet uit het oog verliezen.

5) De kroning van Maria in de hemel – vrucht: het vertrouwen op de allerheiligste Maagd en Moeder Maria

Bijbelfragment (Apk.12,1-5;9-10)

En er verscheen een groot teken aan de hemel: een vrouw, bekleed met de zon, de maan onder haar voeten en op haar hoofd een kroon van twaalf sterren. Zij was zwanger en kreet in haar weeën en barensnood. Toen verscheen aan de hemel een ander teken: een grote, vuurrode draak. Hij had zeven koppen en tien horens, en op elke kop een diadeem. En zijn staart vaagde een derde deel van de sterren des hemels weg en wierp ze op de aarde. En de draak stond vóór de vrouw die zou baren, om zodra zij gebaard had, haar kind te verslinden. En zij baarde een kind, een zoon, die alle volken zal weiden met een ijzeren staf. En haar kind werd ijlings weggevoerd naar God en zijn troon. En de grote draak werd neergeworpen, de oude slang, die Duivel en Satan heet, die de hele wereld verleidt; neergeworpen werd hij op de aarde en zijn engelen met hem. En ik hoorde een stem in de hemel roepen: “Nu is gekomen het heil en de macht en het koningschap van onze God en de heerschappij van zijn Gezalfde, want de aanklager van onze broeders is neergeworpen, die hen aanklaagde bij onze God, dag en nacht.

Overweging

De Drieëne God kroont Maria tot Koningin van het heelal. Ze deelt in de macht van Christus en is een voorspreekster voor ons bij de Vader. Ze helpt de Kerk in de strijd tegen de duivel, die iedereen aanvalt die de geboden van God trouw willen volgen…

En wij?

Beseffen wij voldoende dat Maria er is voor ons en ons tot Haar Zoon leidt? Doen wij beroep op Haar voorspraakgebed bij de Vader? Vertrouwen wij op Haar hulp, Haar gebed en medeleven voor ons? Zij laat haar kinderen niet in de steek…!

Voornemen

Proberen wij onze dag toe te wijden aan het H.Hart van Maria. Leggen we ons leven in Haar handen, vragen we haar bescherming en vertrouwen we ons al ons werk, onze ontmoetingen, onze vreugden en zorgen toe aan de H.Maagd Maria!

Intenties

Bidden we voor hen die alle vertrouwen in de Kerk kwijt zijn. Dat ze opnieuw Jezus mogen ontmoeten in de Eucharistie. Ook voor onszelf, dat we verlangend mogen uitzien naar de komst van de Verlosser. Bidden we dat we ons effectief laten leiden door onze Moeder en Koningin. Dat we blijven hopen, dat onze liefde aanwakkert en het geloof nooit verdwijnt. Bidden we ook voor hen die wanhopig zijn en geen uitweg meer zien… dat ze mogen weten dat Christus de overwinnaar is van alle kwaad! Dat we waakzaam en bewust mogen leren leven. Bidden we voor hen die angstig zijn, dat ze niet bevreesd hoeven te zijn en de bescherming van O.L.Vrouw vragen en mogen ervaren.

MYSTERIES VAN HET LICHT

1) Het doopsel van de Heer

Bijbelfragment (Lc.3,15-16.21-22)

Omdat het volk vol verwachting was en iedereen zich aangaande Johannes de vraag stelde, of hij niet de Messias zou zijn, gaf Johannes aan allen het antwoord: “Ik doop u met water, maar er komt iemand die sterker is dan ik; ik ben niet waardig de riem van zijn sandalen los te maken. Hij zal u dopen met de H.Geest en met vuur.

Terwijl al het volk zich liet dopen, en Jezus na zijn doop in gebed was, geschiedde het dat de hemel openging en de heilige Geest, in lichamelijke gedaante als een duif, over Hem neerdaalde en een stem uit de hemel sprak: “Gij zijt mijn Zoon, de welbeminde, in U heb ik mijn behagen gesteld.”

Overweging

Johannes doopt met water, maar Hij die na hem komt, doopt met de H.Geest! Jezus, de Messias laat zich dopen door Johannes. Johannes herkende Hem direct als de Messias en voelt zich niet waardig Hem te dopen. Tijdens het doopsel daalt de H.Geest op Jezus neer. God de Vader vindt welbehagen in Zijn Zoon. De Drieëne God is hier op een bijzondere wijze aanwezig.

En wij?

Leven wij continu onder de leiding van de H.Geest? Zijn wij trouw gebleven aan God sinds we gedoopt zijn? Onze naam werd in de palm van Gods hand geschreven. Hij kent ons bij naam. Erkennen wij God als onze Verlosser? Ervaren we de Drieëne God in ons leven? Aanbidden we Vader, Zoon en H.Geest? Laten we ons leven door Hen doordringen? Laten we ons door deze oneindige Liefde onderdompelen? Zijn we nederig als Johannes de Doper? Erkennen we onze kleinheid tegenover God?

Voornemen

Proberen we vandaag in het bijzonder trouw te blijven aan onze doopbeloften. Proberen we bijvoorbeeld onze zwakheid tegenover God te erkennen en Zijn hulp te vragen bij alles wat we ondernemen. Laten we met grote eerbied tot Hem toetreden en Vader, Zoon en Heilige Geest aanbidden. Laten we ons leiden door wat de H.Geest ons ingeeft!

Intenties

Bidden we voor de mensen die zich laten dopen om Christus te mogen volgen. Bidden we voor hen die ontrouw zijn aan hun doopbeloften. Dat ze zich mogen bekeren en hun leven laten hernieuwen door Christus! Bidden we voor de vormelingen; dat ze hun doopbeloften heel bewust mogen hernieuwen en kiezen om Jezus te mogen volgen en te verkondigen. Bidden we dat we niet hoogmoedig worden, maar nederig onze kleinheid erkennen. Het is tenslotte God die ons de genaden schenkt en door Hem dat we kunnen getuigen!

2) De bruiloft van Kana

Bijbelfragment (Joh. 2,1-11)

Op de derde dag was er een bruiloft te Kana in Galilea, waarbij de moeder van Jezus aanwezig was. Jezus en zijn leerlingen waren eveneens op die bruiloft uitgenodigd. Toen de wijn opraakte, zei de moeder van Jezus tot Hem: “Ze hebben geen wijn meer.” Jezus zei tot haar: “Vrouw, is dat soms uw zaak? Nog is mijn uur niet gekomen.” Zijn moeder sprak tot de bedienden: “Doet maar wat Hij u zeggen zal.” Nu stonden daar volgens het reinigingsgebruik van de Joden zes stenen kruiken, elk met een inhoud van twee of drie metreten. Jezus zei hun: “Schept er nu wat uit en brengt dat aan de tafelmeester.” Dat deden ze en zodra de tafelmeester het water proefde dat in wijn veranderd was (hij wist niet waar die wijn vandaan kwam, maar de bedienden die het water geschept hadden, wisten het wel!), riep hij de bruidegom en zei hem: “Iedereen zet eerst de goede wijn voor en wanneer men eenmaal goed gedronken heeft de mindere. U hebt de goede wijn tot nu toe bewaard.” Zo maakte Jezus te Kana in Galilea een begin met de tekenen en openbaarde zijn heerlijkheid. En zijn leerlingen geloofden in Hem.

Overweging

Het eerste wonder van Jezus’ openbaar leven gebeurt hier in Kana. Het vindt plaats op een vreugdevol moment, tijdens een huwelijksfeest. Maria ziet de noden en gaat naar haar Zoon. Maria komt tussen bij Hem, ten voordele van het volk. Ze vertrouwt volledig op Hem, ze weet dat het feest niet zal eindigen op een mislukking omdat de wijn op is. Jezus geeft weer smaak aan het leven, als de wijn op is, als de fut eruit is, als de ‘zin’ verdwenen is…

En wij?

Durven wij genoeg vertrouwen op Maria’s tussenkomst voor ons bij haar Zoon? Gehoorzamen wij aan wat Jezus ons zegt? Geloven wij Hem? Doen wij wat Hij ons zeggen zal in ons leven? Zijn we vreugdevol omwille van ons geloof? En stralen we het ook uit? Wat doen wij als we het niet meer zien zitten, als ons leven smaakloos geworden is? Gaan we tot onze Moeder en vragen we haar hulp? Ze zal zeker tussenkomen voor ons! Of willen we het liever zelf oplossen? Verlangen we naar het hemels en eeuwig bruiloftsfeest, waar we voor altijd met Hem zullen verenigd zijn?

Voornemen

Laten we vandaag Zijn wil doen in plaats van de onze. Proberen we vreugdevol te zijn, ook al lijkt het in een mislukking te eindigen. Leren we volledig op Jezus te vertrouwen en de hulp van Maria te vragen, in alle eerlijkheid en nederigheid.

Intenties

Bidden we voor hen van wie het leven zinloos lijkt. Dat ze mogen inzien dat Jezus het Levend Water is, die smaak en kleur geeft aan het leven.

Bidden we voor de gezinnen. Dat ze trouw mogen zijn aan het gezamenlijk gebed. Voor jonge koppels, dat ze in Christus naar elkaar toe groeien met de hulp van Maria. Dat het blije en vreugdevolle gezinnen mogen zijn.

Voor de gescheiden gezinnen, voor families in problemen, dat er verzoening mag heersen en dat de Liefde overwint op de haat. Dat ze door het gebed weerstand mogen bieden aan het kwaad.

Voor jongeren die een belangrijke levensbeslissing nemen… dat ze zich laten leiden door de H.Geest en doen wat Hij hen zeggen zal… Dat ze hun hart mogen openstellen voor de Heer en trouw mogen blijven aan de beslissing die ze zullen nemen.

Voor hen die een verkeerde beslissing genomen hebben en op dwaalwegen terecht gekomen zijn. Dat ze mogen vertrouwen dat ze ook kinderen van God, de barmhartige Vader, zijn en Zijn hulp vragen in hun leven.

3) Jezus verkondigt het Rijk Gods en roept op tot bekering

Bijbelfragment (Mc.1,14-15)

Nadat Johannes gevangen genomen was, ging Jezus naar Galilea en verkondigde er Gods Blijde Boodschap. Hij zei: “De tijd is vervuld en het Rijk Gods is nabij; bekeert u en gelooft in de Blijde Boodschap.”

Overweging

Jezus gaat naar de mensen en verkondigt er de Blijde Boodschap. Hij spreekt over de Liefdevolle Vader die barmhartig is voor ieder die oprecht berouw heeft. Hij roept ons op om ons te bekeren en een nieuw leven te beginnen.

En wij?

Spreken wij over de blijde boodschap? Gaan wij Gods Rijk verkondigen? Durven we levende getuigen zijn van het geloof? Erkennen wij dat wij zondaars zijn en bekeren wij ons door te gaan biechten? Vragen wij vergeving aan onze medemensen met wie het moeilijk ging? Vergeven we ook elkaar en onszelf? Willen wij Jezus helemaal volgen?

Voornemen

Proberen wij ons geweten te onderzoeken en te kijken waar we tekort gekomen zijn in de liefde tot God en de naaste. Laten we nederig onze zonden opbiechten. Proberen we te getuigen van Gods Rijk en Zijn Blijde Boodschap.

Intenties

Bidden we voor de missionarissen. Dat ze op een goede manier de blijde boodschap mogen verkondigen.

Bidden we ook voor de broeders en zusters die hier in hun eigen land werken aan de evangelisatie. Dat ze Gods Geest mogen volgen en dat de jongeren en ouderen hun harten openstellen voor God.

Voor catechisten, ouders, opvoeders, leerkrachten die verantwoordelijkheid hebben voor het godsdienstonderricht. Dat ze de leer van de Kerk mogen meegeven aan de kinderen en de jongeren.

Voor iedereen die evangeliseert, dat ze mogen vertrekken vanuit het gebed en in gebed naar de noodlijdende mensen mogen gaan.

Dat we openstaan voor de noden van de medemens en in hen het Gelaat van Christus mogen ontdekken.

Voor mensen die niet kunnen, durven, willen gaan biechten. Dat ze toch mogen de genade ontvangen om te gaan, en zo mogen bevrijd worden van alle zware lasten die ze meedragen. Dat ze oprecht hun zonden mogen belijden en Gods bevrijdende liefde mogen ervaren.

4) De gedaanteverandering op de berg Tabor

Bijbelfragment (Mc. 9,2-9)

Zes dagen later nam Jezus Petrus, Jakobus en Johannes met zich mee en bracht hen boven op een hoge berg, waar zij geheel alleen waren. Hij werd voor hun ogen van gedaante veranderd; zijn kleed werd glanzend en zó wit als geen volder ter wereld kan maken. Elia verscheen hun samen met Mozes en zijn onderhielden zich met Jezus. Petrus nam het woord en zei tot Jezus: “Rabbi, het is goed dat wij hier zijn. Laten we drie tenten bouwen, een voor U, een voor Mozes en een voor Elia.” Hij wist niet goed wat hij zei, want ze waren geheel verbluft. Een wolk kwam hen overschaduwen en uit die wolk klonk een stem: “dit is mijn Zoon, de Welbeminde, luistert naar Hem.” Toen ze rondkeken, zagen ze plotseling niemand anders bij hen dan alleen Jezus. Onder het afdalen van de berg verbood Jezus hun aan iemand te vertellen wat ze gezien hadden, voorat de Mensenzoon uit de doden zou zijn opgestaan.

Overweging

Jezus verandert van gedaante op de berg Tabor. Daar glanst Hij in alle heerlijkheid. De Vader openbaart zijn Zoon de intensiteit van zijn goddelijke liefde. De anderen mochten er getuigen van zijn en zo werden ze gesterkt voor het komende lijden van Jezus. Het kruis is geen ondergang, het gaat verder in Gods heerlijkheid!

En wij?

Staan wij open voor de openbaringen die God ons schenkt? Verlangen wij om Gods heerlijkheid te mogen aanschouwen en Zijn gelaat te zien stralen? Stralen wij ook door Gods liefde? Zoeken wij de enige waarheid, de enige schoonheid? Kunnen wij iets wondermoois voor onszelf houden? Houden wij ervan om de Heer nog meer en intenser te aanbidden, meer van Hem te houden, Hem te mogen ontmoeten? Zoeken wij de eenzaamheid op om volledig naar God te kunnen luisteren? Hebben wij nog verwondering voor Gods schepping, voor de ontmoeting met God? Kijken wij verder dan het lijden, naar een hoopvolle toekomst, verder dan alle miserie? Zijn wij door belangrijke ‘Godservaringen’ gesterkt in ons leven om de meer duistere momenten te kunnen doorstaan, en te blijven geloven…?

Voornemen

Proberen we de Heer een poosje te aanbidden in alle heerlijkheid. Dat Hij in ons hart mag stralen. Laten we de H.Geest aanroepen die in ons het verlangen doet groeien naar een meer intieme relatie met de Drieëne God. Leren we luisteren naar Gods stem.

Intenties

Bidden we voor hen die op retraite gaan, dat ze God mogen ontmoeten en een intense persoonlijke relatie mogen hebben met Hem.

Bidden we voor mensen in tijden van beproevingen en lijden, dat ze mogen gesterkt worden door Gods heerlijkheid en aanwezigheid.

Bidden we voor hen die twijfelen. Dat ze de zekerheid mogen hebben dat Hij werkelijk aanwezig is.

Bidden we voor hen die het moeilijk hebben om God te aanbidden in het heilig Sacrament.

Dat we mogen verwonderd blijven over Gods wonderwerken!

Voor monniken en monialen en kluizenaars die ervoor gekozen hebben om God in de eenzaamheid te zoeken.

5) De instelling van de H.Eucharistie

Bijbelfragment (1Kor.11,23-28)

Zelf heb ik (Paulus) immers van de Heer de overlevering ontvangen die ik u op mijn beurt heb doorgegeven, dat de Heer Jezus in de nacht waarin Hij werd overgeleverd, brood nam, en na gedankt te hebben, het brak en zei: “Dit is mijn lichaam voor u. Doet dit tot mijn gedachtenis.” Zo ook na de maaltijd de beker, met de woorden: “Deze beker is het nieuwe verbond in mijn bloed. Doet dit, elke keer dat gij hem drinkt, tot mijn gedachtenis.”

Telkens als gij dit brood eet en de beker drinkt, verkondigt gij de dood des Heren, totdat Hij komt. Wie dus op onwaardige wijze het brood eet of de beker van de Heer drinkt, bezondigt zich aan het lichaam en bloed des Heren. Wij moeten onszelf onderzoeken, voor we van het brood eten en uit de beker drinken.

Overweging

Op het laatste avondmaal stelt Jezus de eucharistie in. Dit is het hoogtepunt van het christelijke leven. Jezus zelf is aanwezig in het brood en in de wijn. Het wordt lichaam en bloed van Christus. Jezus geeft zijn leven volledig tot het uiterste voor ons.

En wij?

Verlangen wij om naar de eucharistie te gaan en om Jezus te ontmoeten? Hebben wij ons geweten onderzocht voor we naar de communie gaan? Gaan we voldoende naar de H.Mis? Is dit werkelijk het centrum van ons leven? Geloven wij dat Jezus echt bij ons is?

Voornemen

Proberen we op zijn minst elke zondag naar de Mis te gaan en als het kan meer. Laten wij bewust dit sacrament beleven en Jezus waardig ontvangen in ons hart, want Hij is werkelijk in ons gekomen.. zo worden we tempel van Gods Geest. Proberen we na de eucharistie even te blijven bidden als dankzegging. En letten we erop dat we na de eucharistie in het gewone leven, leven zoals Jezus het ons leert en toont.

Intenties

Bidden we voor hen die zonder respect te communie gaan.

Bidden we voor de priesters. Dat ze Jezus vol eerbied mogen ontvangen, zij die plaatsvervangers zijn van Christus! Dat ze tenvolle mogen geloven dat de Heer aanwezig is, dat mogen verkondigen aan de mensen en zelf leven naar Zijn voorbeeld.

Bidden we voor priesters in moeilijkheden, dat ze weer Gods liefde mogen ontdekken en waardige, heilige priesters mogen worden. Bidden we dat de priesters mogen volharden in hun belangrijke en mooie roeping. Dat ze altijd klaar mogen zijn tot het martelaarschap, zoals ook Jezus zijn leven gegeven heeft.

Dat we allen een mogen worden in Christus.

Bidden we opdat we meer en meer de Eucharistische Aanbidding mogen waarderen en opzoeken en bekend maken aan anderen – kinderen, jongeren, volwassenen, ouderen…

Dat we ons goed mogen voorbereiden op de komst van de Heer, op elke eucharistie, op elke ontmoeting met Jezus, en de uiteindelijke wederkomst van Christus.

Voor jongeren die Jezus roept om Hem van naderbij te volgen tot het religieuze leven of priesterschap. Dat ze JA mogen zeggen en mogen volharden en vreugde ondervinden in hun roeping.

Dat ook wij ons mogen opofferen voor anderen, in kleine ‘liefdeshandelingen’ (zoals Theresia van Lisieux zegt: actes d’amour)

Dat we vreugdevolle heilige apostelen mogen worden!

Ik geloof – Onzevader – Weesgegroet – Eer aan de Vader – O mijn Jezus

Dit zijn de gebeden die we bidden tijdens de rozenkrans. Naast de intenties of de mysteries die we kunnen mediteren tijdens de rozenkrans, kunnen we ook aandachtig deze gebeden zeggen. Aandachtig en bewust.

We belijden eerst ons geloof.

We richten ons tot Onze Vader in de hemel! Eerst en vooral bidden we tot de Vader. We tonen ons klein als kinderen, hulpeloos, machteloos zonder Papa. We brengen Hem lof en eer voor we aan onszelf denken en alles voor onze eigen wereld, zorgen, noden,… vragen (dagelijks brood, vergeving, verlos ons, …). We zullen alles krijgen van de Vader, in Zijn Naam, als Zijn wil maar geschiedt! Dat is heel belangrijk! Niet onze wil, maar Gods wil

Daarbij wenden we ons ook tot Maria, onze Hemelse Moeder, die een grote voorspreekster is bij de Vader. We vragen ook aan Maria, die begenadigd is door God, om voor ons te bidden elk moment van ons leven en vooral op het moment van onze dood, dat we uiteindelijk voor God mogen kiezen!

Na elk tientje brengen we de Drieëne God lof en eer voor altijd!

O mijn Jezus vergeef ons onze zonden, behoed ons voor het vuur van de hel, breng alle zielen naar de hemel, vooral diegenen die uw barmhartigheid het meeste nodig hebben. Dit heeft Maria aan de zienertjes in Fatima geleerd en dit bidden we ook.

Bronnen

Bijbel (KBS)
De rozenkrans (kerk in Nood / Oostpriesterhulp – 2004)
God is mijn redder (Lea Mertens)
De boodschappen van de koninging van de Vrede (verzameling tot juni 2005)
Le Rosaire (textes de St. Bernard)
Le Rosaire (textes de Jean-Paul II)
Les mystères du Rosaire (Fraternité de Tibériade)